hoe vertel je het aan dierbaren

{K}rengetje

12-08-2008 19:40

Binnen niet afzienbare tijd zal ik bij mijn geliefden intrekken. Een aantal van mijn goede vrienden weten over mijn relatie met hen, maar verder denkt iedereen dat het gewoon hele goede vrienden zijn. Ik heb er zelf uiteraard helemaal geen problemen mee, maar toch heb ik er moeite mee om het aan mijn ouders te vertellen. Wat de oorzaak hiervan is weet ik niet. Mijn moeder heeft nogal een stellige mening. Ondanks dat zij zegt erg modern en open minded te zijn leeft ze heel erg volgens traditionele patronen. Ze heeft een beeld van hoe het met mij zal moeten verlopen en dat is natuurlijk niet dat ik bij mijn geliefden in trek, zeker niet een getrouwd stel. Ik ben nu druk bezig met solliciteren en alles neemt dus zeer concrete vormen aan dat ik naar hen toe zal gaan. Mijn ouders weten dat ik bij hen in trek, maar ze weten de context niet. Mijn moeder denkt dat het tijdelijk is tot ik een eigen plek gevonden heb, maar dat daar even tijd over heen zal gaan. Mijn vader heeft daar verder geen ideeën over. Die heb ik at dat betreft iets meer laten doorschemeren dat het voor altijd zal zijn. Ik zit er nu wel mee hoe ik dit nu kan vertellen, dat ik daadwerkelijk intrek bi mijn vriend en mijn vriendin en dat zij dus ook echt mijn geliefden zijn. Aan de ene kant maakt het me niet uit wat mensen van mijn denken, men heeft mij maar te accepteren voor wie ik ben, maar het zijn toch mijn ouders……. Ik denk dat ik bang ben voor een afwijzing van hun kant, maar het zal er toch uit moeten. Iemand ideeën over hoe ik dit kan realiseren?
dikke kusssss
engeltje123

13-09-2008 17:46

Dag krengetje,
Ik denk dat je niks moet overhaasten, Pas vertellen als het voor jou goed voelt. En het dan niet als een punt van discussie brengen maar als vaststaand feit. Ik ben dit en ik wil dit. Dikke punt en geen verdere discussies er over. Als je zelf heel erg overtuigd bent dat het voor jou goed is wat je doet dan breng je dat ook over.
En als je familie van je houdt dan accepteren ze je ook
Veel succes
engeltje
{K}rengetje

25-09-2008 11:26

Ik heb net mijn moeder gemaild. En haar eigenlijk min of meer gezegd dat ik een vriend en een vriendin heb….vraag me nu wel af of ze het ook zo heeft opgevat zoals ik het bedoel. Kreeg er niet echt een hele duidelijke reactie op. Maar goed, ik heb het gezegd, dus ik vind het eigenlijk ook wel best zo. Als zij er niet over begint, dan ik ook niet meer. En nu de rest van het gezin nog….hoewel, ik denk dat als ze het goed heeft gelezen dat ze dat snelgenoeg doorbreift naar de rest. Scheelt mij weer natuurlijk.
Greetzzzzzzzz
lexuslady

21-12-2008 16:00

ik vindt dat je helemaal gelijk hebt met wat je wilt en doet
ik zelf zit ook voor datzeflde probleem
heb het een paar weken terug al is laten lezen aan me moeder
allen is het bij ons nog niet aan de orde polyamory leven aan te gaan omdat we nog niemand hebben gevonden die dat met ons ook wil
we doen het rustig aan het moet voor alle partijen goed voelen das heel belangrijk
verder reageerde me moeder toen ze het las
zij ze ik ben al 40 jaar getrouwd met pappa en ik moet er niet aan denken om dat weg te gooien
ik had haar uitgelegd dat dat niet het geval zou zin dat er iets weg zou vallen
je krijgt er zelfs meer voor trug is me mening
maar goed ze ziet het anders tja het lieve mens is ook al bijna 70 jaar dus tja
andere generatie opgegroeid he
maar goed dan ketsen we nog tegen een ander probleem al zou ik me ouders mee krijgen he
het probleem van in een dorp wonen waar mensen je zowiezo makelijk nawijzen en komentaar hebben op je leven en levenstijl
maar goed daarom lees ik veel forums om als de tijd daar is en we iemand hebben die met ons verder wil gaan zeg maar dat we dan in ieder geval ideeen hebben hoe we dit allemaal goed aan kunnen pakken zodat niemand van ons gekwets gaat worden
ik iwlde je dit even laten weten
groetjes van lexuslady een vrouw van 43 die nu pas echt gaat leven
{K}rengetje

22-12-2008 12:54

Hallo allemaal,
Hier even een up-date.
Ik had dus al gezegd dat ik mijn moeder het min of meer had verteld. Na een paar dagen geen reactie van haar gehoord te hebben heeft ze me ineens gebeld, een paar dagen voor ik zou gaan verhuizen. Ze vond het dus helemaal niks en ik was raar aan het doen en mensen die vallen op dezelfde geaardheid zijn ziek in hun hoofd en al dat soort flauwe kul. We zouden eigenlijk nog even bij mijn moeder langs voor we verder zouden reizen omdat ik toch een heel eind uit de buurt ben ga wonen. Ik was van harte welkom, maar ze kon het nu niet hebben om mijn vriend en vriendin te zien, dus als ik zou komen zouden die vriendelijk worden verzocht in de auto te blijven wachten omdat ze niet wist hoe ze op hen zou reageren. Ze kon dit er momenteel niet bij hebben. Dit was dus begin oktober en ik heb sinds dien niet meer met haar gesproken. Ik weet niet of mijn vader en broer het ook weten, maar mijn vader spreek ik nog gewoon telefonisch, dus mocht hij het al weten, dan laat hij het elk geval mijn keus zijn en respecteert hij deze. Voor wat betreft mijn moeder heb ik aangegeven dat ze maar moet laten weten wanneer ze mij kan accepteren zoals ik ben met mijn keuzes en mijn manier van leven. Tot die tijd bekijkt ze het maar. Enfin, nu bijna 3 maanden verder dus nog niets gehoord.
Je zou toch denken dat je ouders je ondersteunen bij de keuzes die je maakt, ookal staan ze er zelf niet achter of begrijpen ze het niet. Helaas is dit niet altijd het geval.
Wel moet ik zeggen dat ik me helemaal thuis voel in mijn nieuwe omgeving bij mijn twee lieverds.
Groetjes!

hoe vertel je het aan dierbaren

{K}rengetje

engeltje123

{K}rengetje

lexuslady

{K}rengetje