Polyamorie - onmogelijk of toch haalbaar?

  • Pamor

    Tijdens mijn huwelijk heb ik een sexuele maar ok liefdesrelatie gehad met een vrouw. Als vreemdganger ben ik aan de schandpaal genageld. Ik heb mijn rug recht gehouden en 3.5 jaar een fijne tijd gehad, waarin ik hield van 2 vrouwen. Ik was tevreden en gelukkig. Onder druk van de omgeving en mijn onzekerheden, gestopt met zowel mijn huwelijk als de buitenechtelijke relatie. Ik wilde monogaam zijn en wilde mijn hele leven geven aan een vrouw, zoals het hoort.

    Ik werd verliefd op een 10 jaar jongere vrouw die mijn sexuele driften de baas kon. Ik dacht dat mijn drang met name sexueel was. Na bijna een jaar realiseerde ik me dat deze vrouw me weliswaar veel sexuele inhoud aan mijn even gaf, maar voor de rest vrij weinig.

    Later probeerde ik een relatie te vinden met een vrouw die me meer kon bieden. Sexueel, spiritueel, intellectueel.

    Ik heb inmiddels een vriendin die aardig in de buurt komt, maar ik mis toch iets. In een ontmoeting met een man met soortgelijke ervaringen ben ik erachter dat het poly-amorie heet. Behoefte aan veel liefde en ook in staat om veel liefde te geven.

    De maatschappij kan niet veel met polyamorie. Verwart het met vreemdgaan en sexdates..Dat is ook op dit forum te zien.

    Toch ben ik geen vreemdganger en niet geinteresseerd in sexavontuurtjes maar in een vriendschappelijke relatie met intimiteit , spiritualiteit en vertrouwen.

    Wanneer ik met een vrouw contact heb is vaak het eerste wat ze vraagt of ik een vriendin heb en het tweede of ik monogaam ben. Of ik “vrij” ben. Ik ben vrij, mijn geest is vrij maar dat is niet wat ze bedoelen.

    Het hokje waar je in gaat staat al bij voorbaat klaar. Deze relaties zijn al gedoemd te mislukken….Ik wordt daar zo moe van..De andere wereld is die van de swingers en de rondneukers en de internet rukkertjes..

    Tussen alle monogamen en de sexdaters sta ik, vlees noch vis te schreeuwen in de woestijn op zoek naar oprechte intieme vriendschappen, liefde en intimiteit.

    Zijn er mensen die soortgelijke ervaringen hebben?

    xx

    Pamor (m)

  • Pieter

    Zelf ben ik door schade en schande wijs geworden.

    Wat ik heb geleerd is het volgende:

    Polyamorie kan alleen maar werken, als beide partners er mee instemmen en zich er goed bij voelen.

    Anders is het kiezen, bij je partner blijven en kiezen voor het monogame.

    Of, bij je partner weggaan en op zoek gaan naar een gelijkgestemde partner.

    Ik heb er voor gekozen om bij mijn vrouw te blijven en daardoor leren waarderen, de goede dingen die een monogame relatie wel degelijk met zich mee kan brengen. Maar, eerlijk is eerlijk, de hang naar polyamorie blijft wel aanwezig.

    De reden dat je op dit forum ook reacties en oproepen ziet die niets met polyamorie te maken hebben is deze:

    De beheerder van deze pagina beheert ook de pagina vreemdgaan en heeft voor beide pagina`s hetzelfde prikbord.

    Met vriendelijke groet, Pieter.

  • pamor

    Dank je pieter,

    Ik denk dat je gelijk hebt.. Monogamie is ook heel mooi en bij Polyamorie moet iedereen instemmen, van harte dan wel.

    Voor mij is dit mijn eerste uiting op het internet en zoals zo vaak, niet het juiste medium blijkt.

    Vaak worden dit soort gevoelens verward met vreemdgaan en ook hebben vreemdgangers niet de zelfde intentie.

    Is er wel een echt Polyamoreus prikbord? zo ja, welk?

    De schade en schande herken ik zelf ook Pieter..

    Toch blijf ik dromen..en hopen…

    Dank je,

    Pamor.