Nooit gedacht dat het mij zou overkomen.
Tijdens mijn huwelijk een leuke ander vrouw leren kennen. Zij ook getrouwd en een aantal kids. Onze aantrekkingskracht? eerst lekker op msn kletsen, soms diepgaand, soms oppervlakkig. Er was de juiste klik. De eerste ontmoeting…heel onschuldig maar toch gezoend. En hoe. De vonken sprongen eraf. Op sexueel gebied was het voor mij het beste wat mij ooit is overkomen. ook van haar kant.
Risiko's voor ontdekking werden zoveel mogelijk vermeden en soms zagen we elkaar maar 1 keer per maand. Bellen, chatten en smsén werd steeds veelvuldiger. Was er in die fase sprake van “houden van” ? nee, pure lust. Tot vorig jaar…de gevoelens werden heviger en heviger en het hoge woord kwam er van beide zijden uit. WE HOUDEN van elkaar.
Zij inmiddels bij haar man weg…ik nog steeds bij mijn vrouw waar ik veel van houd. Nog steeds. Heb mijn minares hoop gegeven dat ik misschien met haar verder wou. Fout van mijn zijde? Ze wist dat ik een happy huwelijk heb met de zorg voor een kind. Ben in een periode beland van twijfel, veel twijfel.
Keus werd op een gegeven moment voor me gemaakt. Zij neemt nu afstand van mij. Zij zegt niet meer “ik hou van jou” met het argument dat ook zij verder moet met haar leven en de kinderen. Ik gun haar een hele leuke man die echt goed voor haar zal zijn. Het ultieme houden van…. haar achterlaten omdat ze gelukkig wil zijn en ik haar heeeeel graag gelukkig wil zien.
Contact is aan het afsterven nu. De liefde eindigt? Nee van mijn kant nooit. Het zal slijten, maar heel langszaam. Ik zal haar blijven tegenkomen. We wonen in dezelfde plaats.
Het doet zeer, heel zeer. Geestelijk ga ik er aan onderdoor
Iemand een soortgelijke ervaring?
lees het graag